Pamięć i dziedzictwo.
Powstanie Warszawskie, które wybuchło 1 sierpnia 1944 roku, było największym zrywem zbrojnym w okupowanej przez Niemców Europie. Przez 63 dni tysiące żołnierzy podziemia walczyło o wyzwolenie stolicy. Wśród nich znaleźli się także leśnicy i myśliwi – osoby przywiązane do polskiej tradycji, miłujące przyrodę i wierne Ojczyźnie.
Rola środowisk leśnych i łowieckich w Powstaniu Warszawskim przez lata pozostawała nieznana. Dziś, dzięki świadectwom potomków, archiwom instytucji państwowych, w tym Lasów Państwowych, możemy przypominać, że także oni nieśli pomoc Warszawie.
Warto pamiętać o licznych myśliwych i leśnikach z rejonu Puszczy Kampinoskiej, którzy wspierali Powstanie od strony północno-zachodniej. Znali teren, potrafili działać w ukryciu, organizowali pomoc dla rannych oraz dostawy żywności i broni. Część z nich walczyła w zgrupowaniach partyzanckich bezpośrednio wspierających oddziały warszawskie.
Jedną z postaci, która pozostaje bliska Naszemu Środowisku, jest Kol. Jacek Tomaszewski, ps. „Jacek z Wieży” (1927–2016) — powstaniec warszawski, myśliwy i Łowczy Krajowy. Od początku okupacji aktywny w Szarych Szeregach, następnie w batalionach „Zośka” i „Parasol”. W Powstaniu Warszawskim jako obserwator pełnił służbę na wieży Kościoła Garnizonowego, dzięki czemu wspierał działalność łączników i nadzorował teren walk. Jego umiejętności łowieckie i terenowe okazały się niezwykle cenne. Po wojnie pełnił m.in. funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego, kontynuując edukacyjną misję i szerzenie zasad etycznego łowiectwa. Za swoje dokonania został odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Powstania Warszawskiego i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jeżeli chcesz poznać bliżej „Jacka z Wieży”, zachęcamy do przeczytania wywiadu, jakiego udzielił 7 września 2011 roku. Rozmowę przeprowadziła Ewa Strumiłło.
https://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/jacek-tomaszewski,2576.html
